poesie

VIENTO

Pè dint’ ‘e mmur ‘e stà città
‘o sanghe scorre a volontà
e tuttu quant’ aimma purtà
‘na spina ‘mpietto pè campà.

Ma dint’ ‘o scuro ‘e ‘stà realtà
nce stà ‘na luce pè sunnà
‘o viento mm’ ha purtata ccà
e nun ‘a voglio cchiù lassà.

E pure si vulesse nun ‘o putesse fà:
‘a voce suia mme chiamma
‘o core suio mme ‘nfiamma
e l’anema ca parla…

‘O viento ll’ha purtata
ll’aggia sulamente amà.

-Fulvio Di Costanzo-

Loading